Położona w Gminie Bytów w obrębie sołectwa Płotowo Góra Siemierzycka (kaszub. Szëmrëca ) wznosi się  na wysokość 256,5  m n.p.m.  i jest drugim po Wieżycy ( 328 m n.p.m ) szczytem pólnocnej Polski. Góra Siemierzycka  to naturalny pomnik istniejącego setki lat Księstwa Pomorskiego (Ducatus Pomeraniae ) suwerennego państwa Gryfitów w którym była najwyższym szczytem zwanym Szymryca.Często górze tej przypisuje się znaczenie mistyczne. Wg Franciszka Weissa  miała być siedzibą miejscowego boga urodzaju zwanego Rombos o którym opowiadano legendy. Ponoć stojące na niej kolejne wieże miały zwiastować nadchodzące nieszczęścia… W 1869 roku zbudowano na niej pięćdziesięciometrową wieżę dla celów mierniczych i obserwacyjnych — w dwa lata później wybuchła wojna niemiecko-francuska. W 1912 r. powstała wieża drewniana dwa lata później wy¬buchła pierwsza wojna światowa.Gdy powstała w 1935 r. kolejna trzecia wieża a w 1938 roku połaczono ją telefonicznie z pocztą w Bytowie i ulokowano na niej  stałe dyżury ludzie z okolicznych wiosek  wyczekiwali kolejnej wojny która rychło wybuchła w 1939 r.  W  2005 r. wybudowano liczącą 16 m wieżę z tarasem widokowym umieszczonnym na wysokości 12m  zdemontowano ją ze względu na stan techniczny w 2017 r.  nowa wysoka na 21,3 m wieża powstała  w 2020 r.  niejako rozpoczynając erę pandemii. By na nią wejść należy pokonać 86 schodków. posiada 5 podestów widokowych, a najwyższy taras  znajduje się  na wysokości 17,2 m. Dziś Góra Siemierzycka jest pięknym miejscem turystycznym. Z wyso¬kiej wieży można podziwiać urozmai¬cony krajobraz i patrzeć na miejsca przez które w dobie napoleońskiej  1807 r. przechodziły idące na Słupsk wojska gen. Sokolnickiego  i na których 80 lat temu rozegrała się krwawa bitwa zwana  „w cieniu Góry Siemierzyckiej” czy  szymrycką.
Legenda o Rombosie:
 Na samym szczycie góry był olbrzymi płasko ułożony głaz, tworzący jakby ołtarz, na którym dawni okoliczni ludzie po żniwach składali mu ofiary. Na znak swego poddaństwa zakopali pod głazem złotą misę i srebrną bronę. Były one symbolem uro¬dzaju. Rombos dołożył złoty miecz na znak, że będzie bronił Szymryc i całej okolicy. Kraina ta miała pozo¬stać tak długo szczęśliwa i urodzajna, jak długo nie zostanie naruszony głaz i biada wszystkim, gdyby zo¬stał usunięty, bo wtedy na okolicę spadną nieszczęścia. Przez wieki zapanował dobrobyt a ludzie żyli szczęśliwie. Jednak z czasem zapomniano  o Rombosie i o należnych mu ofiarach.  W pierwszych latach XVIII wieku zapanowała wielka susza a miejscowe młyny stanęły.  Pewien młynarz  znad jeziora Połczyc zbudował wiatrak  i obejrzawszy  głaz Rombosa postanowił  wyciosać z niego dwa kamienie potrzebne mu do wiatraka. Podczas tych prac gdy głaz otrzymał pierwszy cios, odprysnął od niego odłamek i ugodził w oczy wynajętego do tego celu kamieniarza, biedak stracił wzrok, drugi kamieniarz uległ kontuzji i stał się kaleką . Głaz rozszczepił trzeci kamieniarz ale w nocy zmarł. Zemsta Rombosa dosięgła również młynarza, nieurodzaj i brak wiatru doprowadził go do biedy , musiał sprzedać młyn,.Wędrował od wioski do wioski szukając schronienia. Porzucony przez rodzinę  rozpił się. Ludzie się go bali. Mówili, że przynosi nieszczęście. W końcu przygarnął go inny mlynarz któremu sprzedał jeden z kamieni. Pewnego wietrznego dnia wiatrak nagle stanął  gdy szukano przyczyny awarii w jednym z trybów znaleziono zmiażdżnonego bankruta. Wystraszony włąściciel natychmiast rozebrał swój wiatrak Był to ostatni wiatrak w okolicy. Nasyciwszy się zemstą Rombos odszedł w zapomnienie i gdy wydawało się ,że nastał koniec nieszczęść  śmierć o wiele straszniejsza niż kamieniarzy i młynarzy przeszła tą ziemią w marcu 1945 r. To tu  stoczyły  swoją diabelską jachtę potworne  dzikie gony wsparte swoimi zastępami. Gdy topnieją wody niespokojne duchy setek poległych unoszą się nad mokradłami Borui ...

Wg. Władysława Knosała „ Była nas gromadka spora, Olsztyn 1972, przy wspólpracy Janiny i Krystiana Czapiewskich Rekowo -  Dębica Kaszubska

Opracowali: Andrzej Szutowicz Krzysztof Myszka