W czasie ćwiczeń o wiosennej porze

Saperzy most z drewna zbudowali

Wartownik z bronią stanął na dworze

Wszyscy tej nocy cudu czekali

Gdy już świtu jutrzenka nastała

Żołnierz posterunek swój obchodził

Wtem, postać na moście zajaśniała

To Jezus Chrystus po nim przechodził

Lecz Polski Saper nie zrejterował

On stanął na baczność wyprężony

Dumnie broń swoją zaprezentował.

Pan Jezus rzekł do niego wzruszony:

Wiem, że do grobu mego, pustego

Maria Magdalena szybko bieży

Nim zobaczy mnie Tomasz Niewierny

Do was wstąpiłem Polscy Saperzy

Chciałbym by wsze brzegi, co na wieki

Przez wojny i zło są rozdzielone

Dzięki ludzkiej odwadze i pracy

Znów w jedno zostały połączone

By stanął mostek, jak ten zrobiony

Z podręcznych desek, gwoździ i pali

Choć tak piękny nie jest on aż jeszcze

Wszak pewne, że się wam nie zawali.

Andrzej Szutowicz